Radioterapia to jedna z ważniejszych, podstawowych metod leczenia nowotworów złośliwych. Choć napromienianie jest w wielu przypadkach bardzo skuteczne, to obciążone jest ryzykiem powikłań. Dowiedz się, na czym polega radioterapia, jak przebiega i czy jest skuteczna.
Forum: Dla starających się Witam wszystkich po raz pierwszy my również mamy zamiar starać się wkrótce o dzidziusia ale ja mam wiele obaw i wątpliwości. Mój mąż 2,5 roku temu zakończył chemioterapię. Nie oddał spermy do banku ponieważ zapewniano nas, że po chemii te można mieć dzieci. Teraz żałuję i boję się, że nam się nie uda. Lekarze mówili ze ciężko jest stwierdzić po jakim czasie od zakończenia leczenia wszystko wraca do normy. Nie wiem co mamy robić? Czy zacząć poprostu starać sie o dziecko, czy powinniśmy przejść jakieś badania? Dodam, że mąż ma usunięte jedno jądro. Boję się, że nam się nie uda albo że dzidziuś będzie chory. Czy ktoś przeżył cos podobnego? Poradźcie proszę.
Lecznicza – kiedy sama chemioterapia wystarczy do wyleczenia choroby; tak dzieje się rzadko, między innymi w niektórych nowotworach u dzieci, w guzach pochodzenia zarodkowego. Pełne wyleczenie zawsze jednak wiąże się z ryzykiem późnych następstw, między innymi nowotworów wtórnych (po kilkudziesięciu nawet latach).
Guz mózgu u dzieci – jakie są objawy? Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego stanowią drugą co do częstości występowania po białaczkach grupę nowotworów wieku dziecięcego. Pomimo rozwoju medycyny, jaki dokonał się w ostatnich latach, nadal stanowią realne zagrożenie i obarczone są bardzo dużym ryzykiem powikłań. Nowotwory te najczęściej pojawiają się w przedziale wiekowym od 3 do 10 lat i stanowią 43 proc. wszystkich przypadków. Dzieci do 3. roku życia stanowią natomiast jedną trzecią wszystkich pacjentów pediatrycznych dotkniętych przez nowotwór mózgu. Pomimo wielu badań nie udało się niestety ustalić co dokładnie wywołuje nowotwory z tej grupy. Do czynników ryzyka lekarze zaliczają skłonności genetyczne, narażenie na promieniowanie jonizujące czy pestycydy. Są to jednak jedynie podejrzewane czynniki, które trudno jednoznacznie powiązać z wystąpieniem guzów mózgu. Objawy powodowane przez nowotwór ośrodkowego układu nerwowego zależą w głównej mierze od jego lokalizacji. Guzy nadnamiotowe, wśród których najczęściej mamy do czynienia z glejakiem, lokalizują się, jak sama nazwa wskazuje, powyżej móżdżku. Objawy, które można zauważyć u dziecka, to zaburzenia osobowości i nagłe zmiany zachowania, napady padaczkowe, zaburzenia czucia, pogorszenie ostrości widzenia, niekiedy niedowład kończyn po jednej stronie. W przypadku guzów lokalizujących się podnamiotowo przeważającymi objawami są: zaburzenia równowagi u dziecka, nagłe pogorszenie charakteru pisma, rezygnacja z aktywności fizycznej. Nowotwory podnamiotowe są najczęstszymi nowotworami ośrodkowego układu nerwowego u dzieci. Do innych niepokojących objawów, które powinny zwrócić uwagę, należą również bóle głowy (szczególnie poranne) i towarzyszące im nudności oraz wymioty, utrata umiejętności wcześniej zdobytych przez dziecko oraz nagła, trudna do wytłumaczenia zmiana jego rytmu dobowego. Przy wystąpieniu wyżej wymienionych objawów należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza pediatry. Jak wygląda leczenie glejaka u dzieci? Najskuteczniejszym leczeniem w przypadku guzów mózgu jest leczenie operacyjne. Wraz z postępem neurochirurgii i anestezjologii oraz pojawieniem się nowych, innowacyjnych sposobów leczenia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lekarze są w stanie usunąć nowotwór w mniej traumatyczny dla dziecka sposób niż kiedyś. Leczenie operacyjne ma na celu nie tylko usunięcie całego nowotworu, ale także pobranie materiału do badania patomorfologicznego oraz, w razie potrzeby, zmniejszenie ciśnienia panującego w ośrodkowym układzie nerwowym. Ocena operacji możliwa jest do 72 godzin od wykonanego zabiegu i opiera się na opinii neurochirurga przeprowadzającego zabieg, a także na badaniu rezonansem magnetycznym. W zależności od złośliwości glejaka, określanej przez lekarzy patomorfologów, dalsze leczenie ustalane jest indywidualnie dla każdego pacjenta. Bardzo ważny jest wiek dziecka, gdyż on także odgrywa ważną rolę w podejmowaniu decyzji o dalszym postępowaniu. Niekiedy konieczne jest zastosowanie radioterapii oraz chemioterapii. Glejak u dzieci – rokowania i statystyki Statystyki związane z wyleczalnością glejaków oraz czasem przeżycia dzieci w ostatnich latach znacząco się poprawiły. Mimo to lekarze nadal szukają skuteczniejszych rozwiązań. Bardzo duże nadzieje pokładane są w lekach celowanych, które działają na ściśle określony receptor znajdujący się w komórkach guza i w ten sposób niszczą go. Ogólna wyleczalność guzów mózgu u dzieci oceniana jest na 60–70 proc. i jest znacznie większa niż w przypadku dorosłych. Wiele zależy od usytuowania nowotworu oraz tego, jak reaguje na wprowadzone leczenie. Należy pamiętać, że każdy przypadek jest wyjątkowy i niepowtarzalny, a rokowania co do wyleczenia choroby powinny być oceniane dla każdego pacjenta indywidualnie. Dużym zagrożeniem dla dzieci są powikłania związane z leczeniem. Warto podkreślić, że leczenie mające na celu zniszczenie nowotworu jest bardzo agresywne i mocno obciąża organizm. Jest jednak jedynym sposobem na skuteczną walkę z chorobą. Do dolegliwości, które mogą wystąpić u dzieci po leczeniu onkologicznym, zaliczamy niedowłady i zaburzenia czucia po operacjach neurochirurgicznych, zaburzenia rozwoju psychoruchowego po zastosowaniu radioterapii czy też uszkodzenie mięśnia sercowego lub nerek po chemioterapii. Trzeba również podkreślić, że wystąpienie nowotworu w tak młodym wieku predysponuje do innych chorób nowotworowych w dorosłości.
Jak wygląda owsik: ZDJĘCIA pasożyta i jaj owsików. 09 lipca 2020. Owsiki wyglądają jak cienkie białe niteczki. Można je zobaczyć gołym okiem. Zwykle nie przekraczają długości trzech lub 10 milimetrów – to zależy od płci pasożyta. Widoczne bywają w okolicach odbytu dziecka oraz w jego kale. Milena Oszczepalińska.
Chemioterapia jest najszerzej stosowaną metodą leczenia nowotworów. Także w białaczkach, w większości przypadków, jest podstawową metodą leczenia. Białaczka to choroba nowotworowa krwi i układu krwiotwórczego, podczas której dochodzi do zmian ilościowych i jakościowych w krwinkach białych w szpiku i krwi, co w konsekwencji prowadzi do upośledzenia wszystkich funkcji krwi. spis treści 1. Białaczka objawy 2. Stosowanie chemioterapii 3. Leczenie białaczek przewlekłych 4. Znaczenie chemioterapii rozwiń 1. Białaczka objawy Najczęściej mutacji ulegają komórki z układu białokrwinkowego, natomiast w miarę postępu choroby dołączają także zmiany w innych komórkach krwi. Jest to dość częsty nowotwór, zwłaszcza u dzieci, który plasuje się na pierwszym miejscu pod względem zachorowalności na choroby nowotworowe. Białaczki, w zależności od dynamiki rozwoju, możemy podzielić na ostre i przewlekłe, natomiast pod względem rodzaju zaangażowancyh komorek - na szpikowe oraz limfatyczne. U dzieci przeważa ostra białaczka limfoblastyczna a u dorosłych ostra białaczka szpikowa . Co do rokowania istnieją znaczne różnice miedzy poszczególnymi typami białaczek, jeżeli zaś chodzi o leczenie, to we wszystkich typach stosuje się chemioterapię oraz ewentualnie radioterapię lub przeszczepienie szpiku. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Dlaczego warto robić screening?" Ostre białaczki, bez względu na szybki rozwój i agresywny przebieg wymagają wdrożenia niezwłocznej diagnostyki i leczenia, zanim dojdzie do istotnych dla życia uszkodzeń w organiźmie. Obraz kliniczny może częto być podobny, choć rokowania są zupełnie inne. Objawy w dużej mierze wynikają z wyparcia prawidłowych komórek szpiku przez nieprawidłowe krwinki białe. Ze względu na zbyt małą liczbę krwinek czerwonych pojawia się znaczna niedokrwistość, co jest przyczyną osłabienia, duszności, spadku tolerancji wysiłku, bólów i zawrotów głowy. Z powodu zmniejszenia liczby płytek krwi u chorego wystepują objawy zaburzenia krzepnięcia w postaci: krwawienia, siniaków, skazy krwotocznej. Zmutowane i zmienione krwinki białe nie spełniają swojej roli obronnej przez infekcjami, dlatego zwykłe wirusy i bakterie mogą powodować poważne powikłania, takie jak sepsa, zapalenie płuc, typowe są objawy ogólne takie jak gorączka, nocne poty, szybkie chudnięcie. Zmienione krwinki białe mogą naciekać też inne narządy, przez co może się pojawiać powiększenie śledziony, węzłów chłonnych a także zmiany skórne czy zajęcie centralnego układu nerwowego. 2. Stosowanie chemioterapii Metodą leczenia z wyboru w ostrej białaczce jest chemioterapia. Jej zadaniem w pierwszej kolejności jest niszczenie komórek białaczkowych (blastów) i osiągnięcie remisji całkowitej, tak aby prawidłowe komórki układu krwiotwórczego miały szanse odregenerować i doprowadzić do powrotu prawidłowej morfologii krwi. Jeśli udaje się po pierwszej chemioterapii, która nazywa sie „indukcyjna”, uzyskać remisję całkowitą białaczki, chory otrzymuje kolejne cykle chemioterapii, najczęściej w 4- lub 6-tygodniowych odstępach, celem których jest niszczenie reszty komórek białaczkowych. Takie postępowanie zmniejsza szanse nawrotu białaczki, a taka chemioterapia nazywa się „konsolidacją”. Po tym etapie część chorych – w zależności od wskazań medycznych - rozpoczyna chemioterapię „podtrzymującą”. Chemioterapia podtrzymująca służy do utrzymania remisji choroby. Głównymi lekami cytostatycznymi stosowanymi w Ostrej Białaczce Szpikowej (OBSz, AML) są daunorubicyna i cytarabina. Samo podawanie leków trwa kilka dni, natomiast okres po chemipoterapii obciążony wieloma skutkami ubocznymi może trwać kilka tygodni. Ten okres potocznie zazywa sie „dołkiem hematologicznym”. Charakterystyczne dla niego są bardzo niskie wartości parametrów morfologii krwi, co z kolei wymaga intensywnego nadzoru i leczenia wspomagającego. Przy Ostrej Białaczce Limfoblastycznej najczęściej są stosowane preparaty sterydowe, cyklofosfamid, antracykliny oraz także cytarabina. Skuteczność uzyskania remisji w poszczególnych grupach wiekowych jest różna, a najlepiej rokują dzieci. U dorosłych chemioterapia ma niestety niższą skuteczność, aczkolwiek wraz z postępem medycyny jest ona coraz lepsza. Poza wiekiem wiele innych czynników ma wpływ na rokowania choroby. Najczęściej są to rzeczy, na które nie mamy wpływu: poszczególne zaburzenia genetyczne, zajęcie narządów pozaszpikowych, powiklania infekcyjne itd. Często po zakończeniu etapu leczenia konsolidującego chory jest zakwalifikowany na allogeniczne przeszczepienie szpiku (od dawcy rodzinnego lub niespokrewnionego), co zwiększa szanse uzyskania trwałej remisji i wyleczenia. Czasami transplantacja jest zabiegiem ratunkowym u chorych, kiedy leczenie chemioterapią nie jest skuteczne. Przed przeszczepem także konieczne jest zastosowanie bardzo silnej chemioterapii, często połączonej z naświetlaniem całego ciała w celu zniszczenia wszystkich nieprawidłowych komórek nowotworowych przed przeszczepieniem nowego prawidłowego szpiku. Ta chemio/radioterapia nazywa się „kondycjonowaniem”. Trwa ona najczęściej ok. 7 dni. 3. Leczenie białaczek przewlekłych Przewlekła białaczka limfocytowa jest chorobą wolno rozwijającą się. Często na początku nie daje żadnych objawów i nie wymaga leczenia, nawet jeśli zostanie rozpoznana. Choroba ta polega na tym, że limfocyty (rodzaj leukocytów – krwinek białych) krwi w węzłach chłonnych oraz śledzionie i szpiku ulegają nadmiernemu rozrostowi, przez to, że nie dochodzi do ich fizjologicznego umierania (apoptoza). Schorzenie to dotyczy głównie ludzi starszych, z przewagą mężczyzn. W tej postaci białaczki bardzo często dochodzi do bezbolesnego powiększenia węzłów chłonnych, może także dojść do powiększenia śledziony i wątroby. W przewlekłej białaczce limfocytowej stosuje się trochę inne zasady niż w białaczce ostrej, mianowicie leczenie rozpoczyna się najpóźniej jak można. Wynika to z tego, że rozpoczęcie leczenia we wczesnej fazie choroby nie daje oczekiwanych rezultatów, za to naraża pacjenta na liczne skutki uboczne chemioterapii. Wskazaniem do rozpoczęciem chemioterapii jest szybka dynamika rozwoju choroby, ciężka niedokrwistość, spadek liczby płytek, powiększenie śledziony i węzłów chłonnych, nasilone objawy ogólne. Leczenie polega na niszczeniu nieprawidłowych komórek nowotworowych i stosuje się w tym celu chemioterapię często ambulatoryjną. Lekami często stosowanymi obecnie są kladrybina, fludarabina, cyklofosfamid, sterydy, rituksimab a także chlorambucyl lub inne leki w bardziej skomplikowanych przypadkach. Najczęściej takie leczenie powoduje wieloletnią remisję choroby, która jednak może nawrócić po kilku latach. W kolejnych etapach stosowane są często inne, celowane leki oraz brana jest pod uwagę transplantacja szpiku od dawcy allogenicznego. Lekiem pierwszego wyboru jest chlorambucyl, który podaje się w formie tabletek, co sprawia, że jest mało uciążliwy w stosowaniu. Czasami jako dodatkowy lek stosuje się sterydy, np. prednison. Jednak najczęściej takie leczenie nie przynosi spodziewanych korzyści i choroba nawraca. Niestety, nawrót choroby jest już zazwyczaj oporny na stosowane wcześniej leczenie. Lekiem drugiego rzutu jest fludarabina, która hamuje powstawanie nowych nowotworowych klonów krwinek białych oraz zabija te, które już powstały, ale jeszcze nie atakują organizmu, przez co są trudne do „wykrycia” przez inne chemioterapeutyki. Przewlekła białaczka szpikowa może rozwijać się skrycie nawet przez wiele lat. Jest spowodowana nieprawidłowym rozrostem komórek w szpiku. U podłoża choroby leży obecność nieprawidłowego chromosomu, zwanego chromosomem Philadelphia. Choroba może zostać wykryta przypadkowo, np. przy okazji badania krwi albo przy przy badaniu brzucha kiedy lekarz wyczuwa powiększoną śledzionę. Wstępny bezobjawowy okres przewlekły może nawet trwać latami. Ten okres nazywa się „fazą przewlekłą”. Następny etap choroby, to „faza przyspieszenia”, tak zwana akceleracja. Wtedy u chorego pojawiąją się dodatkowe objawy – podobne do objawów ogólnych (stany gorączkowe, wzmożone pocenie się nocne, utrata masy ciała). W obrazie badań krwi także są zmiany charakterystyczne do postępu choroby. Faza przyspieszenia trwać może kilka miesięcy i może przejść do fazy trzeciej, zwanej „kryzą blastyczną”. W tej fazie obraz choroby jest identyczny jak przy ostrych białaczkach. Również leczenie kryzy blastycznej przebiega podobnie do leczenia OBSz. W przewlekłej białaczce szpikowej od początków XXI wieku stosowane są leki wysoce celowane i bardzo skuteczne – inhibitory kinazy tyrozynowej. Odkrycie tej grupy leków spowodowało rewolucję w terapii przewleklej bialaczki szpikowej (PBSz/CML) i zapoczątkowało nowy okres terapii zaawansowanej także w innych chorobach hematologicznych, które obecnie coraz częściej są stosowane. Hydroksymocznik, który przez dekady wraz z Busulfanem, był lekiem najczęściej stosowanym w PBSz, obecnie jest stosowany bardzo rzadko. Innym lekiem, który rzadko można stosować w PBSz, jest interferon, ale po nim także występuje wysoki odsetek nawrotów. Żeby leczenie było skuteczne nie należy go przerywać. Alotransplantacja szpiku, która była przez lata jedyną metodą wyleczenia PBSz, dziś jest leczeniem ratunkowym w opornych przypadkach. 4. Znaczenie chemioterapii Chemioterapia ma bardzo szerokie zastosowanie zarówno jako metoda, która ma zapewnić wyleczenie pacjenta cierpiącego na białaczkę. Jest ona też sposobem umożliwiającym przeprowadzenie przeszczepienia szpiku. Niestety często stosowanie chemioterapeutyków pociąga za sobą bardzo wiele działań ubocznych, a skuteczność nie zawsze jest taka jakiej oczekujemy. Przy planowaniu chemioterapii, zarówno przy białaczkach tak jak i przy innych nowotworach, trzeba pamiętać że takie leczenie nie ma jedynie samych plusów, ale ma też minusy. Jeżeli w danej chorobie jest to jedyna możliwa metoda leczenia, trzeba starać się pomagać pacjentowi zmagać się z często bardzo przykrymi objawami ubocznymi chemioterapii, aby leczenie nie stało się dla pacjenta bardziej uciążliwe niż sama choroba. Nowa era w leczniu nowotworów krwi rozpoczęła się pojawieniem się związków wysoce skutecznych, celowanych na konkretne cząsteczki, które leżą u najgłębszej podstawy mutacji nowotworowej, takich jak inhibitory kinazy tyrozynowej (Imatynib, Dasatynib, Nilotynib itd). Charakterystyczną cechą leków nowej generacji jest ich wysoka skuteczność i mniej nasilone objawy uboczne oraz (niestety) wysoka cena. Medycyna nowoczesna jeszcze szybciej się rozwija i przynosi kolejne odkrycia, dzięki którym białaczki i inne choroby nowotworowe można leczyć znacznie skuteczniej niż kiedyś. Artykuł powstał we współpracy z Fundacją DKMS. Misją Fundacji jest znalezienie Dawcy dla każdego Pacjenta na świecie potrzebującego przeszczepienia szpiku lub komórek macierzystych. Fundacja DKMS działa w Polsce od 2008 roku jako niezależna organizacja non-profit. Posiada również status Organizacji Pożytku Publicznego. W ciągu 8 lat w Polsce udało się zarejestrować ponad 921 tysięcy potencjalnych Dawców. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy
Chemioterapia jest metoda uznaną i stosowaną w postępowaniu onkologicznym od wielu lat. Działaniu cytostatyków poddawana jest większość nowotworów, m.in. nowotwory przewodu pokarmowego, płuc, piersi czy układu moczowego. Dla każdego rodzaju nowotworu i jego fazy rozwoju, stosuje się odpowiedni schemat chemioterapii.
Jak wygląda onkologia dziecięca w Polsce? Przepełnione sale, dzieci z chemioterapią na korytarzach, rodzice śpią na podłodze/ Facebook @Natalia Waloch Opublikowano: 12:58Aktualizacja: 13:01 Niedobór personelu medycznego, przepełnione sale, brak miejsc dla rodziców chorych dzieci, toaleta dwa piętra niżej, prysznic w szatni. Tak wygląda codzienność na dziecięcej onkologii w Polsce. „- A i tak wszyscy mówią, że w tym kraju, jak mieć raka to lepiej jako dziecko, bo u dorosłych jest jeszcze gorzej – mówi moja przyjaciółka”, pisze dziennikarka Natalia Waloch. Onkologia w PolsceLeczenie na oddziale onkologii dziecięcejBrak personelu medycznegoRodzice dzielą się własnymi historiami Każdego roku w Polsce diagnozuje się około 1300 przypadków chorób nowotworowych u dzieci. Przy czym Najwyższa Izba Kontroli alarmuje, że do 2025 r. ogólna zachorowalność na nowotwory wzrośnie i stanie się główną przyczyną zgonów. Polski pacjent nie może wciąż korzystać z porównywalnych do krajów zachodniej Europy opcji terapeutycznych, nowoczesnych urządzeń i technologii czy leków. Co w takiej sytuacji polska onkologia ma do zaoferowania chorym dzieciom? 18 ośrodków onkologii i hematologii dziecięcej. Z reguły po jednym na województwo, z małym wyjątkiem w dwóch województwach z najmniejszą i w dwóch z największą liczbą mieszkańców. Większość rodziców z dziećmi musi więc dojeżdżać na leczenie wiele kilometrów od miejscowości swojego zamieszkania. Jednak nie to wydaje się najgorsze. Leczenie na oddziale onkologii dziecięcej Dramat onkologii dziecięcej w Polsce opisała na swoim profilu na Facebooku, na prośbę przyjaciółki, dziennikarka Natalia Waloch. Ostatni rok moja przyjaciółka i jej mąż spędzili ze swoim kilkuletnim synem na różnych oddziałach onkologicznych. Dotąd było to jej prywatne, bardzo trudne i intymne doświadczenie, ale po występie Joanny Lichockiej poprosiła mnie, żebym w jej imieniu napisała kilka rzeczy. Zdjęcie pochodzi z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie. Przyjeżdżają tu dzieci z całej Polski, bo jest to oddział specjalistyczny (guzy lite kości i tkanek miękkich) ze światowej klasy specjalistami -pisze dziennikarka. Jak wygląda codzienność rodziców dzieci chorujących na nowotwór? Miejsc na oddziale jest kilkanaście, dzieci z chemią często leżą na korytarzu. – Nikt nie marudzi, bo specjaliści są tu znakomici. Każdy zagryza zęby, bo wie, że te warunki to nie wina szpitala – mówi moja przyjaciółka. W salach dla chorych jest tak ciasno, że nawet nie ma miejsca na walizkę. Sala na zdjęciu to pokój dla najmłodszych dzieci oraz dzieci w trakcie diagnoz. Jest tu pięć łóżek, wszystkie zawsze są pełne. Przy każdym dziecku rodzic. W sumie 10 osób na maleńkiej powierzchni. Toaleta dla rodziców jest dwa piętra niżej, w publicznej przestrzeni. Jak rodzic chce się wysikać, musi zostawić dziecko samo. Kiedy moja przyjaciółka była tam z synem, najmłodszy pacjent miał 8 miesięcy. Naprawdę trudno jest zostawić niemowlę w trakcie chemii nawet na 10 minut. Ale najlepszy rodzic musi czasem iść do toalety, więc gna przez korytarze i trzyma kciuki, żeby nie było kolejki, niczego, co przedłuży nieobecność przy łóżku. Prysznic dla rodziców jest w szatni dla pracowników, co pewnie nie ułatwia życia ani pracownikom, ani kąpiącym się rodzicom – opisuje Waloch. Ostatni rok moja przyjaciółka i jej mąż spędzili ze swoim kilkuletnim synem na różnych oddziałach onkologicznych. Dotąd… Gepostet von Natalia Waloch am Dienstag, 18. Februar 2020 Brak personelu medycznego To jednak nie koniec problemów. Szacuje się, że w Polsce brakuje od 30 do 50 tys. lekarzy i ok. 8 tys. pielęgniarek. Wskaźnik praktykujących lekarzy w Polsce wynosi 2,4 na 1000 mieszkańców. Wobec średniej unijnej (3,7 na 1000 mieszkańców) wypadamy w tym rankingu bardzo słabo. Dodatkowo większość specjalistów w naszym kraju jest w wieku przedemerytalnym, a młodzi rzadko wybierają specjalizację onkologiczną. Ponadto wielu młodych po studiach medycznych wyjeżdża za granicę, gdzie mogą pracować krócej i za większe pieniądze. I koło się zamyka. W Przylądku Nadziei, pięknym wielkim szpitalu ze wszelkimi wygodami, brakuje lekarzy do leczenia dzieci. Z kolei w Bydgoszczy w Szpitalu Uniwersyteckim (!) im. Jurasza brakuje pielęgniarek, bo szpital ma taką politykę, że ich pielęgniarki zarabiają jedną z niższych stawek w regionie. Stąd w czasie rekrutacji udało się zatrudnić jedynie siostry zakonne. Jednocześnie w tej samej Bydgoszczy jest ileś tam pielęgniarek z Ukrainy, które na pniu wzięłyby posady, ale nostryfikacja dyplomów się w Polsce wlecze i wlecze – dodaje dziennikarka. Rodzice dzielą się własnymi historiami Post doczekał się już ponad 35 tys. udostępnień i licznych komentarzy. Większość osób pisze o swoich doświadczeniach z pobytów z dzieckiem w szpitalu. I niestety, na innych oddziałach dziecięcych sytuacja wygląda podobnie. Rodzice śpiący na podłodze w i tak już przepełnionym pokoju, w którym same pielęgniarki nie mają jak się poruszać. „Pamiętam widok majtek pielęgniarki, która stała nade mną, bo musiała podłączyć kroplówkę dziecku na sąsiednim łóżku” „Byłam z noworodkiem w szpitalu na Polanki w Gdańsku. Też ciekawie nie było. Brak czajnika, lodówki, do najbliższego baru 20 min, z prysznica leciała lodowata woda (a ja w połogu). Na salę nie można było nawet wnieść nic miękkiego pod pupę (i cięcia czy pęknięcia porodowe), bo bakterie… Szpitale w PL to jakaś masakra” „To nie z onkologii, ale też „miło”. Łóżeczka dzieci x 4. Miejsca dla rodziców x 2 . Reszta na krzesłach w korytarzu lub wymianki. „Tak jest chyba w każdym szpitalu. Ponad rok temu we Wrocławiu było identycznie, spałam na czymś twardym przykryta wyżebranym kocem, bo trafiliśmy tam z marszu. W Toruniu było o tyle lepiej, że mogłam spać z dzieckiem w jednym łóżku. I fakt, były to tzw. normalne oddziały” Dramat rozgrywający się w polskich szpitalach tyczy się nie tylko małych pacjentów i ich rodziców. Brak personelu medycznego sprawia, że lekarze i pielęgniarki pracują po godzinach. „Szpital w Poznaniu styczeń tego roku. Na szczęście my tylko 3 dni, ale niektóre dzieci kilka tygodni. Rodzice muszą być non stop przy dziecku, bo i z ich opieką pielęgniarki mają pełne ręce roboty. Lekarz miał chyba całodobową zmianę. Był po przyjęciu, był pod wieczór, a rano operował! A potem jeszcze czekała na niego przychodnia przy innym szpitalu. To, że Ci ludzie pracują w tych warunkach za takie pieniądze, to cud” „Mam własną kolekcję zdjęć. Cudowni lekarze, naprawdę doskonali specjaliści z ogromną empatią i niestety urągające warunki pracy i pobytu chorych. Tak jak na zdjęciu powyżej” „- A i tak wszyscy mówią, że w tym kraju, jak mieć raka to lepiej jako dziecko, bo u dorosłych jest jeszcze gorzej – mówi moja przyjaciółka” – kończy wpis Waloch. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Ewa Wojciechowska Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza”
Przebieg raka żołądka cechuje się niespecyficznymi objawami. Z tego powodu na wczesnych etapach mogą one zostać zbagatelizowane przez pacjentów bądź nieprawidłowo rozpoznane przez lekarzy pierwszego kontaktu. krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (fusowate wymioty, smoliste stolce, osłabienie i inne objawy niedokrwistości).
Chemioterapia to metoda leczenia nowotworów polegająca na podawaniu do organizmu chorych leków cytostatycznych, które niszczą komórki nowotworowe. Kombinacje leków zostają dobrane indywidualnie, a następnie za pomocą kroplówki podane do organizmu. Choć cytostatyki są skuteczne w zwalczaniu komórek nowotworowych, to nie pozostają obojętne również dla komórek zdrowych. Z tego powodu chorzy przyjmujący chemioterapię cierpią zazwyczaj z powodu skutków ubocznych leczenia. Dowiedz się, na czym polega chemioterapia i jak działa ta metoda leczenia. Chemioterapia jest podstawową metodą systemowego leczenia osoby chorej na raka następuje w momencie, gdy całkowicie i trwale usunie się z organizmu wszystkie komórki nowotworowe. We wczesnych (niskich) stadiach raka jest to możliwe poprzez wycięcie tkanki nowotworowej. Natomiast w wyższych stadiach zaawansowania choroby jest to możliwe dzięki zastosowaniu chemioterapii, czyli wprowadzeniu do organizmu leków cytostatycznych (przeciwnowotworowych).Celem chemioterapii jest całkowite zniszczenie komórek nowotworowych, które różnią się od zdrowych komórek sposobem wzrostu oraz zdolnością odnowy. Są również wrażliwsze na chemioterapię niż komórki zdrowe ze względu na znacznie większą frakcję wzrostową. Nowotwór posiada także więcej receptorów i szybciej wchłania podaną chemioterapia działa również na komórki zdrowe, choć w znacznie mniejszym stopniu. Powoduje to szereg dolegliwości i skutków ubocznych, których na razie nie da się całkowicie działa chemioterapia?Chemioterapia działa na cały organizm, dzięki czemu można leczyć chorobę, która zdążyła rozprzestrzenić się w różne miejsca w organizmie. Cytostatyki działają skutecznie zarówno na ognisko choroby, jak i przerzuty stosowana jest chemioterapia kroplówkowa, czyli podawanie leków cytostatycznych do krwiobiegu drogą dożylną za pomocą podłączonej kroplówki. Taka metoda zapewnia rozpowszechnienie leku w całym organizmie. W podobny sposób działają tabletki, które wchłaniają się przez przewód pokarmowy. Rzadziej stosuje się chemię dotętniczą lub podawaną do jam ciała, np. jamy otrzewnowej czy opłucnowej. Cytostatyki, czyli leki na raka Cytostatyki to leki przeciwnowotworowe, które niszczą chore komórki poprzez blokowanie ich cyklu komórkowego. Cytostatyki uruchamiają genetycznie zaprogramowane mechanizmy śmierci komórkowej, czyli apoptozę. Należy sobie uświadomić, że chemioterapia polega głównie na podawaniu kilku leków (polichemioterapia). Pojedynczy lek może mieć mniejszą skuteczność, a rak może szybko stać się odporny na jego tego powodu podaje się „mieszankę” kilku leków, co zwiększa skuteczność terapii. Kombinację leków dobiera się indywidualnie – w taki sposób, by zapewnić choremu największe szanse na wyleczenie przy jednoczesnym ograniczeniu możliwych skutków ubocznych. Chemioterapię można stosować zarówno przed, jak i po operacji chirurgicznej. Podawana jest również w skojarzeniu z radioterapią. Najlepsze efekty leczenia chemioterapią uzyskuje się we wczesnych fazach powstawania nowotworu. Najskuteczniejsze byłoby leczenie nowotworu, gdy znajduje się on jeszcze w fazie subklinicznej i jest bardzo mały. To jednak zdarza się rzadko. Przeważnie pacjenci zgłaszają się do lekarza, gdy rak jest w zaawansowanym stadium. Wcześniej nowotwór może nie dawać żadnych objawów lub objawy łagodne i łatwe do pomylenia z innymi podaje się chemioterapię?Chemioterapię stosuje się z wielu powodów i w różnych sytuacjach: Chemioterapia indukcyjna/neoadjuwantowa stosowana jest przed inną procedurą o założeniu radykalnym (np. operacją). Ma wtedy na celu zlikwidowanie przerzutów lub ewentualnych nacieków nowotworu na sąsiednie narządy oraz wpłynięcie na guza, by uległ zmniejszeniu, co umożliwi przeprowadzenie operacji lub wykonanie bardziej oszczędzającego zabiegu. Chemioterapia uzupełniająca/adjuwantowa stosowana jest również jako uzupełnienie po zabiegu operacyjnym w celu likwidacji ewentualnych przerzutów. Chemioterapia jednoczesna jest bardzo często prowadzona równolegle do radykalnej radioterapii. Leczenie chemią zwiększa wrażliwość komórek nowotworowych na promieniowanie jonizujące. Chemioterapia radykalna stosowana jest jako jedyna, główna metoda leczenia niektórych nowotworów. Chemioterapia regionalna stosowana jest miejscowo, czyli bezpośrednio do miejsc, które zajął nowotwór. Chemioterapia paliatywna stosowana jest u chorych, u których wyleczenie jest niemożliwe. Chemioterapia ma wtedy na celu wydłużenie życia i poprawę jego jakości (leczenie paliatywne). Chemioodporność to oporność na leki podawane w czasie chemioterapii. Chemioodporność znacznie ogranicza skuteczność tej formy leczenia. Jakie są wady chemioterapii?Chemioterapia nie jest obojętna dla organizmu. Ma za zadanie zniszczyć nieprawidłowe komórki, ale wpływa także na komórki zdrowe. Z tego powodu pacjenci poddawani chemioterapii cierpią na wiele wyjątkowo nieprzyjemnych organizmie człowieka jest wiele tkanek i narządów, których komórki nieustannie dzielą się i odnawiają. To właśnie odnawiające się komórki padają ofiarą chemioterapii, choć nie przeciw nim skierowane jest takich zdrowych tkanek są cebulki włosowe i błona śluzowa przewodu pokarmowego. Działająca na nie chemioterapia powoduje wypadanie włosów, bo chwilowo nie ma komórek, które je utrzymują i powodują skutkiem ubocznym chemioterapii jest również biegunka powodowana niedoborem komórek naturalnej wyściółki przewodu pokarmowego. Pojawia się także gorączka i leukopenia, obniża się odporność organizmu, dlatego wszystkie, pozornie niegroźne bakterie i wirusy stają się dla chorego niebezpieczne. Najczęstsze skutki uboczne chemioterapii: biegunka; zaparcia; nudności i wymioty; wypadanie włosów, łysienie; uszkodzenia błony śluzowej, skóry i paznokci; zespół śluzówkowy; uszkodzenia i zaburzenia pracy szpiku kostnego; obniżenie libido; zaburzenia układu rozrodczego; uszkodzenia układu nerwowego (neurotoksyczność); upośledzenie funkcji układu moczowego; uszkodzenia mięśnia sercowego (kardiotoksyczność), miąższu płucnego (pneumotoksyczność); objawy grypopodobne; zatrzymywanie płynów. Część powikłań znika po zakończeniu chemioterapii i nie uszkadza trwale organizmu. Inne powikłania mogą jednak stanowić zagrożenie dla życia (np. gorączka neutropeniczna) albo nabrać charakteru zmian utrwalonych (np. kardiomiopatia poantracyklinowa).Skutki uboczne, niezależnie od nasilenia, stały się powodem złej sławy chemioterapii. Choć dla chorych są dodatkowym utrapieniem, to w zdecydowanej większości można z nimi skutecznie walczyć i zapobiegać im. Obecnie chorym poddawanym chemioterapii podaje się szereg leków zabezpieczających przed skutkami chemioterapii i łagodzących jej działanie, w tym leki przeciwwymiotne czy stymulujące odbudowę białych ciałek również zaznaczyć, że silne skutki uboczne chemioterapii mogą oznaczać, że nowotwór jest bardzo wrażliwy na podawany lek. Wrażliwość organizmu na podawany lek świadczy zazwyczaj o tym, że nowotwór również jest na niego także: Rak (guz) mózgu objawia się w specyficzny sposób. Jak rozpoznać symptomy złośliwego nowotworu mózgu? Rak pęcherza moczowego dotyka głównie dojrzałych mężczyzn. Jak go rozpoznać? Rak krtani „lubi” papierosy i alkohol. Jakie są rodzaje i objawy raka krtani? Rak piersi: występuje najczęściej u kobiet. Jak rozpoznać złośliwy nowotwór piersi? Rak żołądka: dieta i styl życia mają znaczenie. Jak rozpoznać objawy raka? Rak trzustki to podstępny zabójca! Pamiętaj o badaniach Raka wątroby trudno rozpoznać. Jakie objawy wskazują na raka? Rak prostaty to „męski” nowotwór. Jakie objawy wskazują na raka stercza? Rak tarczycy: wszystko, co musisz o nim wiedzieć Źródło:
. 469 6 410 454 672 136 705 788
jak wygląda chemioterapia u dzieci
